14.7.10

Active Member videos

Το καλύτερο low bap συγκρότημα στην Ελλάδα μακράν...

Active Member - Κάνε Μου Τη Χάρη


Lyrics
Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα
όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα
μην ξεγελίεσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη
μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη.
Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη
με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει
μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει
κάνε το πρώτος να τρομάζει
Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό
έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρεί βολικό
θα τυλιχτεί απ'το λαιμό σου
θ'αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ'τον καημό σου
Σ'αυτά τα μέρη από παλιά μας ζώνουν τα φίδια
δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του αρχίδια
δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του
πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του
Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής
που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής
έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκο για φωλιά
κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν' αλλάζουν φιλιά
Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά
είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά
δεν τα ξέρω εγω αυτά και πάρτε το χαμπάρι
όποιος προδόσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη

Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
να 'χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
και να το πιείς με το ζόρι θα σε βάλω
Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν' αδειάσει
κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει
θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου
κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου
Γι' αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι
μια νύχτα σαν κι αυτή θα 'ρθω που θα φοβάσαι
να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ' το βάλτο
μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω
Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ' αυτό δε σου χαρίζω
σου 'χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω
θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει,
θα περιμένω γι' αυτό κάνε μου τη χάρη.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγεί το φώς
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Τι ωραία η προδοσία σου 'χει φτιάξει ευλυγισία
για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία
σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα
σού 'φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα
Σ' άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλία
για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά
να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλικάρι
ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη.

Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι.
Κάνε μου τη χάρη, για να σ' ακούω απ' οπου και να'σαι



Active Member - Χακί Όνειρα
(το τραγούδι το έχουν γράψει οι Ρόδες)


Lyrics
Τι βράδυ είναι αυτό, που δεν μπορώ να κοιμηθώ Σαν το μαλάκα όρθιος, μπροστά σε μια σκοπιά. Μου είπαν να μην καπνίζω, όμως γουστάρω το καπνό. Η μόνη συντροφιά σε τούτη τη βραδιά. Κοιτάω τα όνειρα μου, μπροστά μου να βαράνε, προσοχή,το κορμί μου ντυμένο σε μια φορεσιά χακί. Και ζαχαρώνω όταν κοιτάω κλειστή την τελαμώνα Και λέω να τους χαρίσω τα δεκαεννιά μου χρόνια. Κάθομαι καλοσκέφτομαι, κανένας δεν αξίζει. ενώ το κρύο δύο-τέσσερις εμένα να θερίζει. Σκάει μύτη και η έφοδος, το σύνθημα θυμήσου. Στραβώνω με τ'αστέρια του, του λέω "άντε γαμήσου" Τελείωσε η σκοπιά μου και στο θάλαμο πηγαίνω. Το ξέρω όμως τίποτα πλέον δεν περιμένω. Παλιός με περιμένει, με βλέπει και γελάει. Το ξέρω όπως και χθες, γαμιώντας θα με πάει. Αποφάσισα από σήμερα την μοίρα μου ν'αλλάξω. Εξάρτηση, παραλλαγή και κράνος να πετάξω. Και αν αυτό δεν σου αρέσει, θα το κάνω αύριο ξανά. Στ'αρχίδια μου θα γράφω κάθε καραβανά. Το πρωί που θα με στήσουνε μπροστά στο λοχαγό, το πήρα πια απόφαση χύμα να του τα πω. Εξάλλου δεν μπορώ να απολογηθώ, μην ξεχνάτε με το ζόρι πως με φέρατε εδώ. Τα όνειρα μου έχουνε πάρει ένα πράσινο χρώμα, με αστέρια για φόντο μου τα θάψαν στο χώμα. Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου. Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου. Είναι βράδυ ξανά, κατά τις 12 η ώρα. Όλα είναι ήσυχα εκτός από τα κινητά μας. Μηνύματα, τηλέφωνα σε γκόμενες και φίλους. Εγώ τους λέω να στείλουμε μήνυμα στη μαγκιά μας. Με ζαλίσαν οι σειρές μου για αγάπη και χαρά. Εγώ θέλω μια φωτιά, έτσι να περνάω καλά. Όλοι ακούνε τραγούδια, γι'αγάπες και λουλούδια. Ενώ εγώ τσακώθηκα εχθές με τ'αγγελούδια. Περνάει ο καιρός και λέω άδεια να πάρω. Μου τη κόβει ένα βύσμα και φρικάρω. Κάθομαι τα λέω μ'ένα τύπο από τη Θεσσαλονίκη που εδώ και πέντε μήνες δεν έχει δει το σπίτι. Μου λέει "Υπομονή, γιατί περνάει ο καιρός" Που θα πάει θα γίνω κάποτε και εγώ παλιός. Η μετάθεση για τη σειρά μου σαν θα'ρθει, τι να λέει, όπου και να πάω θα φοράω χακί. Με στείλανε μαγειρία έτσι για να μου τη σπάσουν, δεν τους πέρνω εγώ χαμπάρι γιατί είμαι παλικάρι. Δεν παίρνω διαταγές από λοχίες αδερφές. Το ξέρω αύριο στα πέντε μέτρα θα'μαι πάλι. Απόσταση από το κύριο με τα τρία αστέρια, αφού με το ρουφιάνο του χθες ήρθαμε στα χέρια. Γιατί κώλο δεν έστησα στα κόμπλεξ τα δικά του, στ'αρχίδια μου το έγραψα το σήμα στο γιακά του. Τα όνειρα μου έχουνε πάρει ένα πράσινο χρώμα, με αστέρια για φόντο μου τα θάψαν στο χώμα. Μην βιαστείς όμως να πεις πως τελειώσαν τα όνειρα μου. Μου αλλάξαν την εμφάνιση και όχι την καρδιά μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The Clash: Αφιέρωμα


Ειλικρινά πιστεύω πως αξίζει ένα αφιέρωμα σ' αυτό το συγκρότημα.

Αν σκοπός των
Sex Pistols ήταν να γκρεμίσουν το "παλιό", τότε ο λόγος ύπαρξης των Clash ήταν το χτίσιμο του "νέου". Κατάφεραν να παρουσιάσουν το πρώτο "σοβαρό" punk album διαμαρτυρίας με τραγούδια για τον ρατσισμό, την πολιτική βία και την στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, των οποίων τους στίχους έγραψε ο Strummer και την μουσική ο Jones, ανακατεύοντας το punk με διάφορα μουσικά είδη, όπως reggae, ska, rock'n'roll, soul και world music. Αντέταξαν στο μηδενισμό των Sex Pistols και των άλλων punk συγκροτημάτων της εποχής μία φλογερή ιδεολογία και ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τη ζωή των νεαρών ακροατών τους, διαμορφόνωντας έτσι το punk ως ιδεολογικό και μουσικό κίνημα.


Χαρακτηριστική η κριτική του Sniffin Glue: "…The Clash album is like a mirror. It reflects all the shit. It shows us the truth. To me, it is the most important album ever released. It's as if I 'm looking at my life in a film. A story of life in London". Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ντεμπούτα - album όλων των εποχών, απλώς αποτελούσε τον προπομπό μιας σειράς υπέροχων δίσκων από ένα σύνολο που θα κέρδιζε πολλά στο μέλλον δίχως να συμβιβαστεί, μέχρι να διαλυθεί!

Δεν ήταν συνηθισμένοι τύποι "εκτός νόμου" όπως συνηθίζονταν αλλά επαναστάτες με ΑΙΤΙΑ. Για συγκρότημα που τραγούδησε για την επανάσταση και την εργατική τάξη, οι
Clash είχαν πολύ παραδοσιακές ρίζες.




Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ

Ο Joe Strummer (John Graham Mellor) γεννήθηκε στις Αυγούστου του 1952 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε οικοτροφείο. Λίγο αφότου έκλεισε τα 20, έφτιαξε ένα συγκρότημα γεννημένο στους δρόμους του Λονδίνου, τους 101'ers. Πριν καταλήξει στο Λονδίνο όπου έφτιαξε τους 101'ers, ο Strummer πήγε σε μία σχολή Καλών Τεχνών αφότου τέλειωσε το σχολείο (όπως συνηθιζόταν τότε), αλλά τα παράτησε μετά την αυτοκτονία του μεγάλου του αδελφού David - με τον οποίο είχαν κόψει κάθε επαφή επειδή είχε πάει με το Ναζιστικό Μέτωπο. Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στην Ευρώπη όπως είχε κάνει πριν χρόνια ο αγαπημένος του Αμερικάνος τραγουδοποιός Woody Guthrie. Παράλληλα, ο Mick Jones (γεννημένος στις 26 Ιουνίου του 1955), ηγούνταν ενός hard rock συγκροτήματος, τους London SS. Σε αντίθεση με τον Strummer (που το έσκασε από την πλούσια οικογένειά του και μεταξύ μας καλά έκανε) ο Jones εμφανίστηκε από το παρασκήνιο της εργατικής τάξης στο Brixton. Στην εφηβεία του, είχε ενθουσιαστεί με το rock n' roll και έφτιαξε τους London SS με πρόθεση να δώσει μια απάντηση στο hard-driving ήχο των Mott the Hoople and Faces.

Ο παιδικός του φίλος Paul Simonon (γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου του 1956) μπήκε στο συγκρότημα ως μπασίστας το 1976 αντικαθιστώντας τον Tony James που αργότερα πήγε στους Generation-X και στους Sigue Sputnik.
Εκείνη την εποχή, το συγκρότημα είχε επίσης τον
drummer Tory Crimes (Terry Chimes) ο οποίος είχε πρόσφατα αντικαταστήσει τον Topper Headon (Nicky Headon) γεννημένο στις 30 Μαΐου του 1955. Αφού παρακολούθησε μια συναυλία των Sex Pistols, o Strummer αποφάσισε να διαλύσει τους 101'ers το 1976 για να προσεγγίσει αλλιώς τη μουσική, με πιο άγριο ήχο. Μαζί με τον κιθαρίστα των 101'ers Keith Levene,

μπήκε στους London SS, οι οποίοι μετ' ονομάστηκαν σε Clash.
Tην εποχή εκείνη ο Strummer ζούσε ως καταληψίας σε ένα κοινοτικό σπίτι και ο Jones μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με την γιαγιά του. Οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι καταλληλότερες και έτσι άρχισαν να γράφουν στίχους γεμάτους έχθρα, ένδεια και πικρία για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Το όνομά τους κατοχυρώθηκε μετά από την πρόταση του Simonon να χρησιμοποιήσουν το όνομα Clash, επειδή αναφερόταν πολύ στις εφημερίδες και πίστευε ότι ταίριαζε με τα πιστεύω τους. Τα υπόλοιπα γεγονότα μέχρι την έκδοση του πρώτου τους album που ηχογραφήθηκε μέσα σε τρία Σαββατοκύριακα, αποτελούν πια μέρος της μουσικής ιστορίας.

"Ως μείγμα από τελείως διαφορετικές προσωπικότητες” γράφει ο συγγραφέας
Lenny Kayeοι Clash ήταν η τέλεια μπάντα, που όλος ο πολιτικός ζήλος και ο απτόητος ιδεαλισμός της εξερράγησαν μέσω της μουσικής έκφρασης τους” ενώ ο ίδιος ο Joe Strummer, ένα μόλις μήνα πριν τον θανατό του το 2002, είχε δηλώσει για τις συναυλίες τους και για την κοινή τους πορεία ότι “ήταν κάτι σαν επίδειξη πυροτεχνημάτων. Κάτι σαν ψυχεδελικό χτύπημα από κεραυνό, κάτι σαν απροσδιόριστο χρώμα”.

Kάτι σαν αυτό το απερίγραπτο που όσα χρόνια κι αν περάσουν σε καθηλώνει και σε συναρπάζει, σαν να είναι η πρώτη φορά που τρέχεις να προλάβεις το "Train in vain" στο σταθμό του, για να σε ταξιδέψει στις τότε εποχές που η μουσική δεν ήταν μαζική παραγωγή αλλά μαζική επανάσταση.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Το “Τhe Clash” κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1977 στην Μ.Βρεττανία περιλαμβάνοντας ύμνους όπως τα “White Riot” και “Im so bored with U.S.A” ενώ με το “Police and Thieves” επισημαίνει μια πρόωρη αναγνώριση του κοινού εδάφους μεταξύ της Punk και της Reggae.

Στο δεύτερο albumGiveEm Enough Ropeπου κυκλοφόρησε το 1978 το συγκρότημα βρίσκει πλέον τον ήχο εκείνο που το οδηγεί σε πεμπτουσιακές διαδρομές σαν το “Safe European Home” και το "Stay Free"

Τον Δεκέμβριο του 1979 κυκλοφορεί το “London Callingπου έμελλε να είναι όχι μόνο το σημείο αναφοράς των Clash αλλά και όλης της δεκαετίας που ακολούθησε. Το LP είναι διπλό αλλά πωλείται στην τιμή του ενός, ως τρανό δείγμα της ιδεολογίας του group να μην αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη, αλλά να προσπαθεί να δώσει στους θαυμαστές του όσο το δυνατόν περισσότερη και δωρεάν μουσική. Η δισκογραφική τους εταιρεία απέτησε οι Clash να μην πάρουν τίποτα από τις πρώτες 500.000 πωλήσεις του "London Calling".

Ακολουθούν τα “Sandinista!”, το οποίο είναι ενα album με όλους τους ήχους του κόσμου και τα κλασικά πλέον “The Magnificent Seven”, “The Call Up”, “Police on My Back”, “Washington Bullets”, “Sumebody Got Murdered” και το ”Combat Rock” με τα μοναδικά hits που έκανε το συγκρότημα, "Rock the Casbah" και “Should I Stay or Should I Go”, το φοβερό "Know Your Rights", και τα “Ghetto Defedant”, "Red Angel Dragnet" και "Overpowred By Funk".


Αργότερα, ο Strummer και ο Simonon που μείνανε, βγάλανε το "Cut the Crap", ένα album με πιο σκληρό ήχο και κομμάτια όπως το "Dirty Punk", το "This Is England", το "North And South" και το "Do It Now". Tο album όμως φαίνεται να έχει διαγραφεί από την επίσημη δισκογραφία των Clash, αφού κανένα τραγούδι του δεν συμπεριληφθή στη συλλογή "Clash On Broadway", της οποίας επιμελήθηκαν ο Strummer και ο Jones.

    • The Clash (1977)
    • Give 'em Enough Rope (1978)
    • London Calling (1979)
    • Sandinista! (1980)
    • Combat Rock (1982)
    • Cut the Crap (1985)
    • Super Black Market Clash (1994) (συλλογή από ακυκλοφόρητα τραγούδια. Είχαν διαλυθεί εδώ και 10 χρόνια)

Το μπάσο του Simonon


Η κιθάρα του Strummer

Ο Jones μετά τους Clash έφτιαξε του Big Audio Dynamite, ένα συγκρότημα στο οποίο συνδυάζονταν punk rap funk, ενώ o Strummer προσπάθησε α φτιάξει κάποια άλλα σχήματα τα οποία δεν είχαν επιτυχία και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Έπαιξε σε διάφορες ταινίες και έγραψε αρκετά soundtrack, τα οποία έχουν πάρει καλές κριτικές. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έφτιξε του Joe Strummer & The Mescaleros, ένα latin rock punk μείγμα, με τους οποίους έβγαλε 3 album (το τελευταίο τους album "Streetcore" εκδόθηκε ενώ είχε πεθάνει). Ο Simonon ασχολήθηκε με τη μουσική όπως έκανε πριν τους Clash, και περίπου εδώ και 1-2 χρόνια έχει φτιάξει τους The Good The Bad And The Queen. O Topper Headon δεν μπόρεσε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και μάλιστα συνελλήφθη για αποδοχή κοπλιμαίων λίγο μετά αφότου τον έδιωξαν οι Clash. Μπήκε φυλακή για 15 μήνες. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σε συνοικιακά club.





Προτεινόμενα βιβλία:

  • Marcus Gray, The Last Gang In Town
  • Χίλντα Παπαδημητρίου, The Clash - The Only Band That Matters
  • Johnny Green and Gerry Baker, A Riot of our Own - Night & Day with the Clash
  • Pennie Smith, The Clash - Before and After. Φωτογραφίες
  • John Savage, England's Dreaming: Sex Pistols and Punk Rock

Soundtrack του Joe Strummer:

  • Sid and Nancy, 1985
  • Sraight to Hell, 1986
  • Permanent Record, 1986
  • Walker, 1986
  • Wired, 1989
  • When Pigs Fly, 1993
  • Grosse Point Blank, 1997

Οι Clash υπάρχουν σε πολλά rockumentaries και για τον Strummer γράφτηκε η ταινία "The Future Is Unwritten", της οποίας το soundtrack κυκλοφορεί σε CD.