30.6.10

Deus Ex Machina videos

Ελληνικό hardcore αναρχικό συγκρότημα...

Deus Ex Machina - 38mm




Deus Ex Machina - Μπασταρδοκρατία



Κακό Συναπάντημα - Τώρα



Lyrics
Tώρα

Τώρα που ήρθε η άνοιξη
και μυρίζουνε οι ψησταριές
θέλουν να σε διώξουνε
αυτής της πόλης οι αρχές

Αν δε σου αρέσει η άνεση
και βολικά μοιάζουν τα λίγοστα
κι η τσιμεντένια κείνη άποψη
εδώ κινεί τα νήματα

Τώρα...Τώρα...σε νοιάζουν όλα και τίποτα
Τώρα...Τώρα...βρέχει και πιάνεις τα σύννεφα
Τώρα...Τώρα...μια βαλίτσα λίγα χρήματα
Τώρα...Τώρα...κι εφυγές για τα βουνά

Τώρα που ανθίζει η πλάση
στο χακί παν να σε ντύσουνε
στο γρίζο τόσα χρόνια
αυτή την πόλη χτίζουνε

Αν χάνεσαι ξανά και ξανά
μη ρίχνεις άλλα ψίχουλα
από πεζών οροσειρές
γινάμε όλοι σύνορα

Τώρα...Τώρα...σε νοιάζουν όλα και τίποτα
Τώρα...Τώρα...βρέχει και πιάνεις τα σύννεφα
Τώρα...Τώρα...μια βαλίτσα λίγα χρήματα
Τώρα...Τώρα...κι εφυγές για τα βουνά

Θες άλλους δρόμους για μια καλύτερη άσφαλτο
Θες άλλους νόμους για καλύτερους δικαστές και δικηγόρους
Θέλεις άλλο παράθυρο για μια καλύτερη θέα
Θέλεις άλλη οθόνη, άλλο πρόσωπο και άλλη κεραία
Άλλο εγώ...άλλο εσύ...why...why my brother...escape my sister...

26.6.10

Theatre Of Hate videos


Theatre Of Hate - Propaganda


Lyrics
On the air
the ministry broadcasts
Pavlov's dog jerking
in tune in time
barking but headless
orgasms in pain
thought a condition
morality insane

But me and you we know better
It's only propaganda
we're leading wonderful lives

Nuremburg '33
again in '45
intimidation necessary
for the violence to survive
in the re-run
the cast is the same
animals feeding
insane insane

But me and you we know better
It's only propaganda
we're leading wonderful lives


Theatre Of Hate - The Hop




Theatre Of Hate - Rebel Without A Brain





24.6.10

The Cure downloads

''The Cure'' είναι ένα αγγλικό συγκρότημα που σχηματίστηκε στο Crawley (Δυτικό Σάσσεξ) το 1976. Το συγκρότημα βίωσε πολλές αλλαγές στα μέλη του, με μοναδικό σταθερό μέλος τον Robert Smith (βασικός στιχουργός, τραγουδιστής, κιθαρίστας, εκπρόσωπος συγκροτήματος).

Ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του '70 κυκλοφορώντας τον πρώτο δίσκο τους Three Imaginary Boys(1979) καθώς και διάφορα singles. Με αυτόν το δίσκο το συγκρότημα θεωρήθηκε μέλος του post-punk και Νew Wave κινήματος που είχε εξαπλωθεί στην Αγγλία με την punk rock επανάσταση. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο "σκοτεινός και βασαντιστικός" ήχος της μουσικής τους καθιέρωσε το gothic rock είδος. Mετά τη κυκλοφορία του Pornography(1982) το μέλλον του συγκροτήματος ήταν αβέβαιο και ο Robert Smith ήταν πρόθυμος να αφήσει στο παρελθόν την μελαγχολική, καταθλιπτική μορφή που είχε αποκτήσει το συγκρότημα. Με το single "Let's Go to Bed" (1982) o Smith άρχισε να υιοθετεί μια ποπ αίσθηση μουσικής. Η δημοτικότητα τους αυξανόταν καθώς περνούσε η δεκαετία και πιο συγκεκριμένα, στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τραγούδια "Just Like Heaven", "Lovesong" και το "Friday I'm In Love" εισάχθηκαν στο Billboard Hot 100 chart. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 οι The Cure ήταν ένα απο τα δημοφιλέστερα alternative rock συγκροτήματα του κόσμου. Υπολογίζεται ότι είχαν πουλήσει 27 εκατ. άλμπουμ μέχρι το 2004 (13 στούντιο άλμπουμ και πάνω από 30 singles).

Οι ''Cure'' ταυτίζονται συχνά με την υποκατηγορία gothic rock του alternative rock, και θεωρούνται ως μία από τις βασικές μπάντες του είδους. Ωστόσο, το συγκρότημα έχει απορρίψει επανειλημμένως την υπαγωγή σε κάποια κατηγορία, ιδιαίτερα στο gothic rock. Ο Robert Smith είπε το 2006: ''It's so pitiful when 'goth' is still tagged onto the name The Cure'' και πρόσθεσε: ''We' re not categorisable. I suppose we were post punk when we came out, but in total it's impossible[...] I just play Cure music, whatever that is.'' O Smith έχει επίσης εκφράσει την απέχθειά του για το gothic rock, περιγράφοντας το ως ''απίστευτα μουντό και μονότονο''. Ενώ τυπικά θεωρούνται παραγωγοί σκοτεινής, καταθλιπτικής μουσικής, οι ''Cure'' έχουν επίσης γράψει τραγούδια με πιο έντονο ρυθμό.

Τα πρώτα μουσικά γνωρίσματα των ''Cure'' έχουν καταγραφεί ως ''κυρίαρχες, μελωδικές σελίδες μπάσου, τροποποιημένα φωνητικά και μια στιχουργική εμμονή με τα υπαρξιακά, σχεδόν απόγνωση.'' Τα περισσότερα τραγούδια τους αρχίζουν με τους Smith και Gallup να γράφουν τα drums και το μπάσο. Και οι 2 τα ηχογραφούσαν στο σπίτι σε μορφή demo και μετά τα πήγαιναν στο studio για πλήρη σύνθεση και ηχογράφηση. Ο Smith είπε το 1992: ''I think when people talk about the 'Cure sound', they mean songs based on 6-string bass, acoustic guitar, and my voice, plus the string sound from the Solina.'' Τα πλήκτρα έγιναν κύριο συστατικό του ήχου της μπάντας από το album Seventeen Seconds και η σημασία τους αυξήθηκε με τη μεγαλύτερη χρήση του οργάνου στο album Disintegration.


Line up: Robert Smith (lead vocals/guitar/keyboards, since 1976)

Porl Thompson (guitar/keyboards, 1976-1978, 1983-1993, 2005-present)

Simon Gallup (bass/keyboards, 1979-1982, 1985-present)

Jason Cooper (drums/percussion, since 1995)


Past Members: Michael Dempsey (bass/vocals, 1976-1979)
Matthieu Hartley (keyboards, 1979-1980)
Phil Thornalley (bass, 1983-1984)
Andy Anderson (drums/percussion, 1983-1984)
Lol Tolhurst (drums/percussion/keyboards/drum machine, 1976-1989)
Boris Williams (drums/percussion, 1984-1994)
Roger O'Donnell (keyboards/percussion, 1987-1990, 1995-2005)
Perry Bamonte (keyboards/guitar/six-string bass, 1990-2005)


Join The Dots B-Sides & Rarities - The Fiction Years (1978-2001)

DOWNLOAD CD1 (1978-1987)
DOWNLOAD CD2 (1987-1992)
DOWNLOAD CD3 (1992-1996)
DOWNLOAD CD4 (1996-2001)





21.6.10

Placebo full disocgraphy download

Οι ''Placebo'' (προφέρεται Πλασίμπο) αποτελούν ένα Βρετανικό alternative rock σχήμα. Το όνομά τους σημαίνει «εικονικό φάρμακο».


Οι ''Placebo'' ιδρύθηκαν από τους Brian Molko και Stefan Olsdal όταν αυτοί γνωρίστηκαν τυχαία το 1994. Αν και αρχικά είχαν το όνομα Ashtray Heart, το συγκρότημα σύντομα κατέληξε στο όνομα Placebo. Αρχικά ο ντράμερ του σχήματος ήταν ο Robert Schultzberg, αλλά αργότερα ο Steve Hewitt πήρε τη θέση του το 1997. Ο τελευταίος ανακοίνωσε , τον Οκτώβριο του 2007, την αποχώρηση του από το συγκρότημα λόγω προσωπικών και μουσικών διαφορών. Οι μεγάλες επιτυχίες τους στην Βρετανία ήταν τα singles «Pure Morning» και «Nancy Boy» φτάνοντας και τα δύο στο top ten. Αργότερα, οι ''Placebo'' απέκτησαν μεγάλη φήμη στην Ευρώπη ειδικά με το album Sleeping With Ghosts το 2003, που ήταν μία πιο περιπετειώδης απόπειρα με πειραματισμούς επηρεασμένους από τη χορευτική μουσική και λιγότερο «κλασικό» ήχο κιθάρας, αν και κράτησαν το καθιερωμένο τους ύφος για πολλά τραγούδια, όπως για παράδειγμα το «The Bitter End».

Λέγεται πως κάποια από τη δημοσιότητα τους οφείλεται στον περίεργο συνδυασμό των σεξουαλικών προτιμήσεων των μελών του (ο Molko είναι αμφιφυλόφιλος, ο Olsdal είναι ομοφυλόφιλος, καθώς και τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής τους, που συχνά αναφέρεται στα τραγούδια τους (ο τίτλος του τραγουδιού «Special K», για παράδειγμα, είναι μία αναφορά στο ναρκωτικό κεταμίνη).Eπίσης, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος(Brian Molko)ήταν μαζί με την Helena Berg , με την οποία απέκτησε και ένα γιό τον οποίο ονόμασαν Cody.Τώρα πια δεν διατήρουν καμοία σχέση, αφού είναι χωρισμένοι.Την κηδεμονία του παιδιού έχει αναλάβει η μητέρα του , ενώ ο πατέρας το βλέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα,και του αφιερώνει άπλετο χρόνο.

Οι Placebo τo 1998 εμφανίστηκαν σαν Super Furry Animals στην ταινία Velvet Goldmine του Τοντ Χέινς, συμμετέχοντας και στο soundtrack.

Έχουν πραγματοποιήσει αρκετές συναυλίες στην Ελλάδα, όπως το 2006 στο θέατρο Λυκαβηττού και αργότερα στη Μαλακάσα.

Στις 6 Αυγούστου 2008 μέσω του επίσημου site του συγκροτήματος ανακοινώθηκε ο νέος drummer. Πρόκειται για τον Steve Forrest, πρώην drummer του συγκροτήματος Evaline. Τον Ιούνιο του 2009 οι placebo θα παρουσιάσουν τον νέο τους δίσκο Battle For The Sun. Η γνωριμία με τον συγκεκριμένο drummer έγινε κατά τη διάρκεια, μίας συναυλίας που λάμβανε χώρα στην Αμερική. O Steve Forrest έκανε το opening μαζί με τους Evaline πριν εμφανιστούν οι placebo.Eκείνη την περίοδο το συγκρότημα ήταν χωρίς drummer. Αφού παρακολούθησαν το συγκρότημα θέλησαν ως καινούριο τους drummer τον Steve Forrest. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο συγκεκριμένος drummer είναι μια αρκετά καλή επιλογή καθώς προσθέτει στο συγκρότημα θετική ενέργεια. To κοινό στην Ελλάδα , είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και να εκτιμήσει τον νέο drummer στη συναυλία που έδωσαν οι placebo 27 ιουνίου του 2009, στη Μαλακάσα.

Line up: Brian Molko (vocals/guitar)

Stefan Olsdal (bass)

Steve Forest (drums)

Παρακάτω βρίσκεται διαθέσιμη για ελεύθερο download ολόκληρη η δισκογραφία τους. Λείπει μόνο ένα album με singles, από το οποίο όμως όλα τα τραγούδια υπάρχουν στα υπόλοιπα album διασκορπισμένα...


Battle For The Sun (2009)

DOWNLOAD



Covers (2007)

DOWNLOAD



Meds (2006)

DOWNLOAD



Sleeping With Ghosts (2003)

DOWNLOAD



Acoustic (2001)

DOWNLOAD



Black Market Music (2000)

DOWNLOAD



Without You I'm Nothing (1998)

DOWNLOAD



Placebo (1996)

DOWNLOAD

20.6.10

Kill The Cat downloads

Οι "Kill The Cat" σχηματίσθηκαν τον Οκτώβριο του 2001 στην Αθήνα. Τα μέλη της μπάντας είναι Κώστας φωνή, Νίκος κιθάρα, Τζίμης μπάσο, Γιούλα σαξόφωνο, Γιούλη πλήκτρα και Στρατής τύμπανα. Από το γκρουπ πέρασε και ο Βασίλης στη τρομπέτα. Τον Απρίλιο του '02 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo, και μετά ξεκινούν να δίνουν συναυλίες σε πανεπιστήμια, πλατείες και μαγαζιά, κάτι που αλλάζει αργότερα και περιορίζονται μόνο σε αυτοοργανωμένες συναυλίες, μακριά από κάθε τι εμπορικό. Το '03 συμμετέχουν στη συλλογή "...Count Me Out" της ανεξάρτητης "Cannonball Records". Τον Οκτώβρη του '04 κυκλοφορούν την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, το ομότιτλο cd με έντεκα κομμάτια και στίχους στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Ελληνικά, το οποίο ηχογράφησαν στο "Studio Feedback". Το Μάιο του '05 στήνουν το δικό τους studio για πρόβες μαζί με τους "Rats In A Maze". Τον Οκτώβρη του '06 συμμετέχουν στη συλλογή "Διατάραξη Κοινής Συνείδησης" με ένα κομμάτι. Το Φεβρουάριο του '07 κυκλοφορούν το cd single "Κill The Cat" που περιέχει πέντε τραγούδια. Το Μάιο της ίδιας χρονιάς συμμετέχουν με ένα live κομμάτι στη συλλογή "Μελωδία Της Οργής" που κυκλοφόρησε με το πρώτο τεύχος του split zine "Sapilla/Μελωδία Της Οργής".

Line-up:
Κώστας
(φωνή)
Νίκος (κιθάρα)
Τζίμης (μπάσσο)
Γιούλα (σαξόφωνο)
Γούλη (πλήκτρα)
Στρατής (τύμπανα)

Site: http://www.killthecat.gr/


Kill The Cat CD (2007)

15.6.10

Ξύλινα Σπαθιά full discography download




Τα ''Ξύλινα Σπαθιά'' δημιουργήθηκαν το 1993 στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο "Ξεσσαλονίκη". 2 χρόνια αργότερα κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος "Πέρα Απ'τις Πόλεις Της Ασφάλτου". Το 1997 κυκλοφορεί ο δίσκος "Μια Ματιά Σα Βροχή". το 1999 κυκλοφορεί το single "Τροφή Για Τα Θηρία" για να ακολουθήσει την επόμενη χρονία ο ολοκληρωμένος δίσκος "Ένας Κύκλος Στον Αέρα". Τελευταία κυκλοφορία του συγκροτήματος είναι ένας ζωντανός δίσκος τον Ιούλιο του 2003 με τίτλο "Τα Ξύλινα Σπαθιά Live", ενώ το συγκρότημα διαλύθηκε λίγους μήνες αργότερα.

Όλα ξεκίνησαν μετά τη διάλυση των «Μωρών Στη Φωτιά» και τη φυγή του πρώην κιθαρίστα της μπάντας Παύλου Παυλίδη στο εξωτερικό. Το κυνήγι της τύχης, της μοίρας και των φαντασμάτων που έχει πει πως έψαχνε δεν τον οδήγησε πουθενά αρχικά κι έφτασε στο σημείο να βρίσκεται στη Γενεύη με λεφτά ίσα ίσα για να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Απόφαση ζωής για αυτόν να κατηφορίσει προς τη Γαλλία και να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό του. Έτσι αφού ρωτά πως κάνουν οτοστόπ για το νότο, φτάνει και πιάνει δουλειά σαν κιθαρίστας και τραγουδιστής σε ένα από τα ελληνικά εστιατόρια του Παρισιού το Μάιο του ‘89.

«Εκεί δεν έπαιζα ότι ήθελα εγώ αλλά Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Ζαμπέτα κτλ. Πήγαινα για λίγα λεπτά και ξεκουραζόμουν κοιτάζοντας το Σηκουάνα και μετά ξανάμπαινα στον κόσμο του Τσιτσάνη και του Ζαμπέτα.» Με τα πρώτα λεφτά αγοράζει ένα drum machine όπου και πάνω του στήνει όλο τον πρώτο δίσκο Ξεσσαλονίκη αρχικά με ξένους στίχους και το ηχογραφεί στο studio Brancaleone του Νίκου Κάνταρη που φιλοξένησε τον Παύλο για ένα ιδιαίτερο μεγάλο χρονικό διάστημα και του έδωσε τη δυνατότητα να ασχολείται με τη μουσική παρέχοντας του ότι μπορούσε. Στο Νίκο είναι αφιερωμένοι και οι δυο πρώτοι δίσκοι.


Ο Δήμος Γκουνταρούλης είχε ηχογραφήσει τα τραγούδια που ετοίμαζε ο Παύλος στα αγγλικά και ήταν αυτός που του γνώρισε τον αδερφό του Βασίλη που με τη σειρά του ανέλαβε τα πλήκτρα στην μπάντα. Οι εταιρείες του εξωτερικού δεν ασχολήθηκαν με το demo του Παύλου. Ο Παύλος μετατρέπει τα τραγούδια στα ελληνικά και έρχεται με νέο demo στην Αθήνα χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη όπου γνωρίζει το Γιώργο Πεντζίκη που είχε το studio Magnanimous. Έτσι ο τελευταίος αποφασίζει να ηχογραφήσουν με σκοπό να το πουλήσουν σε κάποια εταιρεία. Αρχικά στα τύμπανα ήταν ο Τάκης Μπάρμπας, μπάσο ο Κώστας Θεοδώρου και τα περισσότερα πλήκτρα ο Γιώργος Πεντζίκης. Το αποτέλεσμα όμως δεν άρεσε στον Παύλο και ξεκινούν ηχογραφήσεις στο studio του Σταύρου Ρωσσόπουλου. Έπειτα κι από άλλες δοκιμές η μπάντα παίρνει μορφή με τον Παύλο κιθάρα και φωνή, το Βασίλη Γκουνταρούλη στα πλήκτρα, το Σταύρο Ρωσσόπουλο κιθάρα, τον πρώην απροσάρμοστο Πάνο Τόλιο στα τύμπανα και τον πρώην Frontera Χρήστο Τσαπράζη στο μπάσο.

Η μουσική τους εντάσσεται στη rock, και είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα στο είδος...


Live (2003)

DOWNLOAD



Ένας Κύκλος Στον Αέρα (2000)

DOWNLOAD



Τροφή Για Τα Θηρία (1999)

DOWNLOAD



Μια Ματιά Σαν Βροχή (1997)

DOWNLOAD



Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου (1995)




Ξεσσαλονίκη (1993)

13.6.10

Socrates Drank The Conium downloads


Εάν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε κάποτε εγχώριο «κλασικό rock», οι ''Socrates'' σίγουρα ήταν οι σημαντικότεροι εκπρόσωποί του. Αποτελούν μία από τις περιπτώσεις εκείνες, τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, που το δημιουργικό πεδίο της ηλεκτρικής μουσικής προσεγγίστηκε από ντόπιους καλλιτέχνες με συνέπεια και σοβαρότητα, δίχως στείρο μιμητισμό και με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπουν οι βάσεις των ποικίλων μετέπειτα εξελίξεων.Την περίοδο 1972-1976, που ήταν και η καλύτερη εποχή τους, οι ''Socrates'' ηχογράφησαν για την Polydor τέσσερα LP και τέσσερα δισκάκια 45 στροφών. Πρόκειται για το ομώνυμο ντεμπούτο τους (1972), το «Taste Of Conium» (1972, έπειτα από αυτό τη θέση του drummer κατέλαβε ο Γιώργος Τρανταλίδης), το «On The Wings» (1973) και το ζενίθ τους, το «Phos» (1976), με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα keyboards

Σε μιά περίοδο που είχαν ταυτόχρονα κυκλοφορήσει δίσκους ο Dylan και οι Black Sabbath, οι κριτικοί του Billboard παραμιλούσαν με το ελληνικό συγκρότημα που λεγόταν ''Socrates''!

Το 1981 πήγαν στο Λονδίνο όπου και τους ανέλαβε ο παραγωγός των Jam, Coppersmith (είχε συνεργαστεί με Stones και Gabriel). Λίγο αργότερα συνειδητοποίησαν το «αντιεμπορικό» του ονόματός τους και μετονομάστηκαν σε Plaza.Το group περιόδευσε με τους UFO όταν πραγματοποιούσαν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους σε 23 πόλεις της Αγγλίας. Oταν υπέγραψαν τότε το συμβόλαιο στη Virgin και πήραν 35.000 στερλίνες, πλήρωσαν μέχρι και τον στιχουργό του Elton John να βοηθήσει τον Τουρκογιώργη στους στίχους, πήραν ένα ρυθμικό κιθαρίστα από Γαλλία, ένα καλό σαξοφωνίστα, και …ξέμειναν από λεφτά.

Ιστορική η άρνησή τους στην μεγάλη πρόταση στη Warner έναντι 50.000 στερλίνων, η οποία όμως συνεπαγόταν και εγκατάσταση στην Αμερική. Βρισκόμαστε στο 1984 και μετά από αρκετό καιρό παραμονής στην Αγγλία ένιωθαν υπερβολικά κουρασμένοι και νοσταλγοί της πατρίδας. Επιπλέον έβλεπαν και οι ίδιοι ότι οι εποχές είχαν αλλάξει και δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν στα νέα νερά. Προτίμησαν τα 15.000 της Virgin, κυκλοφόρησαν το δίσκο και τον άφησαν στην τύχη του. Γύρισαν στην Ελλάδα για μερικές συναυλίες και …διαλύθηκαν.

Line up (ιδρυτές): Αντώνης Τουρκογιώργης (μπάσο/φωνητικά)
Γιάννης Σπάθας (κιθάρα)
Ηλίας Μπουκουβάλας (drums)




The Singles (1997)

DOWNLOAD



Waiting For Something (1980)

DOWNLOAD

11.6.10

Editors downloads

Οι ''Editors'' είναι ένα βρετανικό συγκρότημα από το Μπίρμινγκχαμ της Αγγλίας, που σχηματίστηκε το 2002.

Λίγα Λόγια

Γνωρίστηκαν ενώ σπούδαζαν μουσική τεχνολογία στο πανεπιστήμιο Staffordshire, αλλά συνειδητοποίησαν ότι αυτό σαν καριέρα δεν τους ταίριαζε και έτσι αποφάσισαν να σχηματίσουν ένα συγκρότημα ξεκινώντας να παίζουν στο Γούλβερχαμπτον, το Μπιρμινγκχαμ και το Στάφορντ. Αρχικά η μπάντα ήταν γνωστή ως ''Pilot'' και έπαιζε τις πρώτες της συναυλίες υπό αυτό το όνομα το 2002. Όταν ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο, είχε μια διαφημιστική στρατηγική η οποία έμπλεκε την τοποθέτηση αυτοκόλλητων στους τοίχους του Στάφορντ που ρωτούσαν: ''Who's the Pilot?''. Ωστόσο, συνειδητοποίησαν ότι το όνομα ήταν ''πιασμένο'' από ένα σκοτσέζικο pop συγκρότημα, οπότε άλλαξαν το όνομά τους σε ''The Pride''. Τον Οκτώβρη του 2004, υπέγραψαν με μία indie δισκογραφική από το Νιούκαστλ με το όνομα Kitchenware Records. Με το που έκαναν αυτό το συμβόλαιο άλλαξαν ξανά το όνομά τους σε ''Editors''.





Μουσικό Στυλ


Η μοναδική μουσική των ''Editors'', ένα σκοτεινό indie rock, είναι επηρεασμένη από παλιότερα αλλά και από σύγχρονα συγκροτήματα. Στις επιρροές τους περιλαμβάνονται οι: Echo & The Bunnymen, Joy Division, The Strokes, The Walkmen, R.E.M., Elbow. Σχημάτισαν το μουσικό τους στυλ περισσότερο από τους πρώτους δίσκους των 2 τελευταίων συγκροτημάτων αντίστοιχα, Murmur, και Asleep In The Back. Παρ' όλο που συχνά παρομοιάζονται με τα 2 πρώτα συγκροτήματα, δηλώνουν ότι είναι πολύ παλιά ώστε η μουσική τους να έχει μεγάλη επίδραση στο δικό τους μουσικό στυλ. Κατά τις πρώτες εμφανίσεις τους στη βρετανική μουσική σκηνή, συγκρίθηκαν επίσης με την αμερικανική indie μπάντα Interpol. Ωστόσο και τα 2 συγκροτήματα αρνούνται τους συσχετισμούς.

Η μουσική του πρώτου album τους με τίτλο The Back Room περιγράφτηκε ως δυνατή και ωμή, πράγμα που το οδήγησε να μεταφραστεί σε ''σκοτεινή disco''. Αυτός ο ήχος δημιουργήθηκε από τη χρήση synthesizer, από τον έξυπνο χειρισμό της κιθάρας και από τους απλούς αλλά διφορούμενους στίχους. Το album An End Has A Start έδειξε την πρόοδο του ήχου τους σε έναν νέο και ''μεγαλύτερο''. Αυτό επιτεύχθηκε με την προσθήκη πολλών διαφορετικών ήχων στα τραγούδια αλλά και με την ένταξη νέων μορφών μουσικής σε αυτά.


Ο βασικός τραγουδιστής Smith ανακοίνωσε ότι η μπάντα θα εξερευνούσε μια νέα κατεύθυνση στο επόμενο album της, προσεγγίζοντας ένα καινούργιο, πιο ωμό ήχο. Ο νέος αυτός ήχος αυτοϋλοποιήθηκε στο τρίτο τους album με τη χρήση παραδοσιακών synthesizer αντί για τη χρήση κιθαρών. Ο παραγωγός του In This Light And On This Evening, Flood, αύξησε επίσης τη σημασία της ατμόσφαιρας στον ήχο της μουσικής, κάνοντάς τον πιο σκοτεινό σε σχέση με τα 2 προηγούμενα album, ενώ προσπάθησε ακόμη να κάνει τον ήχο σαν να είχε ηχογραφηθεί από live.

Παρ' όλο που ο Smith συνηθίζει να γράφει τους στίχους και τα ακόρντα, η σύνθεση των τραγουδιών συνολικά είναι μία προσπάθεια που προκύπτει από τη συνεργασία. Η σύνθεση της μουσικής ξεκινά με τον Smith στο πιάνο ή την ακουστική κιθάρα όπου γράφει τα τραγούδια και τα στέλνει στα άλλα μέλη του συγκροτήματος όπου μετατρέπονται σε ένα ''τραγούδι των Editors''. Ο Smith είπε ότι επίτηδες κάνει τους στίχους διφορούμενους ώστε αυτοί που τους ακούνε να βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα...

Line up: Tom Smith (lead vocals/rhythm guitar/piano)
Chris Urbanowicz (lead guitar/synthesizer)
Russell Leetch (bass/backing vocals)
Ed Lay (drums/percussion)


In This Light And On This Evening (2009)





Led Zeppelin downloads


Οι Led Zeppelin ήταν ένα Αγγλικό ροκ συγκρότημα, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία της μουσικής. Αναδυθηκαν μέσα από τη βρετανική blues σκηνή. Αποτελούνταν από τέσσερα μέλη: τον Τζίμι Πέιτζ (κιθάρα), τον Ρόμπερτ Πλαντ (τραγούδι, φυσαρμόνικα), τον Τζον Πωλ Τζόουνς (μπάσο, πλήκτρα, μαντολίνο) και τον Τζον Μπόναμ (ντραμς). Θεωρούνται πρωτοπόροι στην δημιουργία νεώτερων ειδών μουσικής, όπως το χέβι μέταλ και το χαρντ ροκ (που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του '70 και του '80) και η μουσική τους είχε επιρροές από άλλα είδη όπως η σόουλ, τα μπλουζ και το ροκαμπίλι. Το 1980 και μετά τον τραγικό θάνατο του Τζον Μπόναμ, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να διαλύσουν το συγκρότημα γιατί δεν ήθελαν να αλλοιωθεί το αρχικό τους σχήμα.








Coda (1982)


DOWNLOAD


In Through The Out Door (1979)


DOWNLOAD


Presence (1976)


DOWNLOAD


Physical Graffiti (1975)




Houses Of The Holy (1973)



Led Zeppelin IV (1971)


DOWNLOAD



Led Zeppelin III (1970)


DOWNLOAD



Led Zeppelin II (1969)



Led Zeppelin I (1969)

7.6.10

The Waterboys downloads

Οι ''The Waterboys'' είναι μια μπάντα που σχηματίστηκε το 1983 από τον Mike Scott. Τα μέλη της, πρώην και νυν, είναι κυρίως μουσικοί από τη Σκωτία, την Ιρλανδία και την Αγγλία. Το Λονδίνο, το Δουβλίνο, το Σπίνταλ, η Νέα Υόρκη και το Φάιντχορν όλα αποτέλεσαν ''σπίτια'' για το συγκρότημα. Έπαιξαν με αρκετά διαφορετικά στυλ, αλλά η μουσική τους είναι ένα μείγμα κέλτικης folk μουσικής με rock n' roll ή folk rock. Μετά από 10 χρόνια ηχογραφήσεων και περιοδειών διαλύθηκαν το 1993 και ο Scott ακολούθησε σόλο καριέρα. Ανασχηματίστηκαν το 2000 και από τότε συνεχίζουν να εκδίδουν albums και να κάνουν περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Ο Scott δίνει έμφαση στην αλληλουχία μεταξύ των ''Waterboys'' και της σόλο δουλειάς του, λέγοντας ότι: ''To me there's no difference between Mike Scott and The Waterboys; they both mean the same thing. They mean myself and whoever are my current travelling musical companions''.




Οι ''πρώιμοι'' ''Waterboys'' μεταφράστηκαν ως ''Η Μεγάλη Μουσική'' μετά από ένα τραγούδι στο 2ο album τους, με τίτλο A Pagan Palace. Στο τέλος της δεκαετίας του '80 το συγκρότημα επηρεάστηκε από τη λαϊκή μουσική. Οι ''The Waterboys'' τελικά γύρισαν στο rock n' roll, και έχουν εκδώσει και rock και folk albums από τον ανασχηματισμό τους. Τα τραγούδια τους, η πλειοψηφία των οποίων έχει γραφτεί από τον Scott, περιέχουν λογοτεχνικές αναφορές και είναι συχνά συνδεδεμένα με την πνευματικότητα. Και το συγκρότημα και οι σόλο καριέρες των μελών του έχουν λάβει μεγάλη αναγνώριση από κριτικούς και της rock και της folk, αλλά οι ''Waterboys'' σαν μπάντα δεν είχαν ποτέ την εμπορική επιτυχία που κάποια από τα μέλη τους είχαν ανεξάρτητα. Εκτός από τους World Party (οι οποίοι αποτελούνταν από κάποια μέλη τους) οι ''Waterboys'' έχουν επίσης επηρεάσει μουσικούς όπως ο Colin Meloy των Decemberists, ο Grant Nicholas των Feeder και ο Miles Hunt των Wonder Stuff. Ακόμη, και ο Bono και ο The Edge από τους U2 είναι φαν του συγκροτήματος.


Line Up:
Διάφοροι μουσικοί που άλλαζαν συνεχώς. Αυτός που έγραφε τα τραγούδια και γενικά αντιπροσώπευε το γκρούπ ήταν ο Mike Scott.




The Best Of (2001)

DOWNLOAD



Too Close To Heaven (2001)

DOWNLOAD




This Is The Sea (1985)

The Leftovers downloads

Οι ''The Leftovers'' είναι ένα αμερικάνικο pop-punk συγκρότημα από το Portland, που σχηματίστηκε το 2002.


Line up: Kurt Baker (bass/vocals)
Andrew Rice (guitar/vocals)
Matt Anderson (guitar/vocals)
Adam Woronoff (drums)




Eager To Please (2009)

6.6.10

NOFX downloads

Οι ''NOFX'' είναι ένα αμερικάνικο rock συγκρότημα από το San Fransisco της California, που σχηματίστηκε το 1983 στο Los Angeles, από τον τραγουδιστή και μπασίστα Fat Mike και από τον κιθαρίστα Eric Melvin. Λίγο αργότερα μπήκε στο συγκρότημα και ο drummer Erik Sandin. Το 1991 μπήκε και ο El Hefe για να παίξει κιθάρα ως σολίστας και τρομπέτα, κλείνοντας και το τωρινό σχήμα τους. Η μπάντα έγινε διάσημη το 1994 με το album Punk In Drublic, το οποίο θεωρήθηκε ''χρυσός''. Οι ''NOFX'' έβγαλαν 12 κανονικά album, 15 μικρά και πολλά singles. Έχουν πουλήσει ανεξάρτητα πάνω από 6 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, γεγονός που τους κάνει μια από τις πιο επιτυχημένες ανεξάρτητες μουσικές επιχειρήσεις όλων των εποχών. Είχαν επίσης δική τους εκπομπή στο κανάλι Fuse Tv με τίτλο: NOFX: Backstage Passport.


Coaster (2009)

4.6.10

Ειλικρινά πιστεύω πως αξίζει ένα αφιέρωμα σ' αυτό το συγκρότημα.

Αν σκοπός των Sex Pistols ήταν να γκρεμίσουν το "παλιό", τότε ο λόγος ύπαρξης των Clash ήταν το χτίσιμο του "νέου". Κατάφερνα να παρουσιάσουν το πρώτο "σοβαρό" punk album διμαρτυρίας με τραγούδια για τον ρατσισμό, την κρατική βία και τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, των οποίων τους στίχους έγραψε ο Joe Strummer και τη μουσική ο Mick Jones, ανακατεύοντας το punk με διάφροα μουσικά είδη, όπως reggae, ska, rock'n'roll, soul και world music. Αντέταξαν στο μηδενισμό των Sex Pistols και των άλλων punk συγκροτημάτων της εποχής μία φλογερή ιδεολογία και ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τη ζωή των νεαρών ακροατών τους, διαμορφώνοντας έτσι το punk ως ιδεολογικό και μουσικό κίνημα.

Χαρακτηριστική η κριτική του Sniffin Glue για το πρώτο τους album, το οποίο φέρει σαν τίτλο το όνομα του συγκροτήματος: "...The Clash album is like a mirror. It reflects all the shit. It shows us the truth. To me, iit is the most important album ever released. It's as if I'm looking at my life in a film. A story of life in London...". Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ντεμπούτα-album όλων των εποχών, απλώς αποτελούσε τον προπομπό μιας σειράς υπέροχων δίσκων από ένα σύνολο που θα κέρδιζε πολλά στο μέλλον δίχως να συμβιβαστεί, μέχρι να διαλυθεί!

Δεν ήταν οι συνηθισμένοι τύποι "εκτός νόμου" όπως συνηθιζόταν αλλά επαναστάτες με ΑΙΤΙΑ. Για συγκρότημα που τραγουδούσε για την επανάσταση και την εργατική τάξη, οι Clash είχαν πολύ παραδοσιακές ρίζες.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ

Ο Joe Strummer (John Graham Mellor) γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου του 1952 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε οικοτροφείο. Λίγο αφότου έκλεισε τα 20, έφτιαξε ένα συγκρότημα γεννημένο στους δρόμους του Λονδίνου τους 101'ers. Πριν καταλήξει στο Λονδίνο όπου έφτιαξε τους 101'ers, ο Strummer πήγε σε μία σχολή Καλών Τεχνών αφότου τέλειωσε το σχολείο (όπως συνηθιζόταν τότε), αλλά τα παράτησε μετά την αυτοκτονία του μεγάλου του αδελφού David - με τον οποίο είχαν κόψει κάθε επαφή επειδή είχε πάει με το Ναζιστικό Μέτωπο. Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στην Ευρώπη όπως είχε κάνει πριν χρόνια ο αγαπημένος του Αμερικάνος τραγουδοποιός WoodyGuthrie.
με πρόθεση να δώσει μια απάντηση στο Παράλληλα, ο Mick Jones (γεννημένος στις 26 Ιουνίου του 1955), ηγούνταν ενός hard rockσυγκροτήματος, τους London SS. Σε αντίθεση με τον Strummer (που το έσκασε από την πλούσια οικογένειά του και μεταξύ μας καλά έκανε), ο Jones εμφανίστηκε από το παρασκήνιο της εργατικής τάξης στο Brixton. Στην εφηβεία του, είχε ενθουσιαστεί με το rock n' roll και έφτιαξε τους London SShard-driving ήχο των Mott the Hoople and Faces.

Ο παιδικός του φίλος Paul Simonon (γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου του 1956) μπήκε στο συγκρότημα ως μπασίστας το 1976 αντικαθιστώντας τον Tony James που αργότερα μπήκε στους Generation-X και στους Sigue Sputnik.
Εκείνη την εποχή, το συγκρότημα είχε επίσης τον drummer Tory Crimes (Terry Chimes), ο οποίος είχε πρόσφατα αντικαταστήσει τον Topper Headon (Nicky Headon), γεννημένο στις 30 Μαίου του 1955.
Αφού παρακολούθησε μια συναυλία των Sex Pistols, ο Strummer αποφάσισε να διαλύσει τους 101'ers το 1976 και να προσεγγίσει αλλιώς τη μουσική, με πιο άγριο ήχο. Μαζί με τον κιθαρίστα των 101'ers Keith Lavene, μπήκε στους London SS, οι οποίοι μετ' ονομάστηκαν σε Clash.
Tην εποχή εκείνη ο Strummer ζούσε ως καταληψίας σε ένα κοινοτικό σπίτι και ο Jones μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με την γιαγιά του. Οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι καταλληλότερες και έτσι άρχισαν να γράφουν στίχους γεμάτους έχθρα, ένδεια και πικρία για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Το όνομά τους κατοχυρώθηκε μετά από την πρόταση του Simonon να χρησιμοποιήσουν το όνομα Clash, επειδή αναφερόταν πολύ στις εφημερίδες και πίστευε ότι ταίριαζε με τα πιστεύω τους. Τα υπόλοιπα γεγονότα μέχρι την έκδοση του πρώτου τους album που ηχογραφήθηκε μέσα σε τρία Σαββατοκύριακα, αποτελούν πια μέρος της μουσικής ιστορίας.

"Ως μείγμα από τελείως διαφορετικές προσωπικότητες” γράφει ο συγγραφέας Lenny Kaye “οι Clash ήταν η τέλεια μπάντα, που όλος ο πολιτικός ζήλος και ο απτόητος ιδεαλισμός της εξερράγησαν μέσω της μουσικής έκφρασης τους” ενώ ο ίδιος ο Joe Strummer, ένα μόλις μήνα πριν τον θανατό του το 2002, είχε δηλώσει για τις συναυλίες τους και για την κοινή τους πορεία ότι “ήταν κάτι σαν επίδειξη πυροτεχνημάτων. Κάτι σαν ψυχεδελικό χτύπημα από κεραυνό, κάτι σαν απροσδιόριστο χρώμα”.


Kάτι σαν αυτό το απερίγραπτο που όσα χρόνια κι αν περάσουν σε καθηλώνει και σε συναρπάζει, σαν να είναι η πρώτη φορά που τρέχεις να προλάβεις το "Train in vain" στο σταθμό του, για να σε ταξιδέψει στις τότε εποχές που η μουσική δεν ήταν μαζική παραγωγή αλλά μαζική επανάσταση.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Το “Τhe Clash” κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1977 στην Μ.Βρεττανία περιλαμβάνοντας ύμνους όπως τα “White Riot” και “I’m so bored with U.S.A” ενώ με το “Police and Thieves” επισημαίνει μια πρόωρη αναγνώριση του κοινού εδάφους μεταξύ της Punk και της Reggae.

Στο δεύτερο album “Give ‘Em Enough Ropeπου κυκλοφόρησε το 1978 το συγκρότημα βρίσκει πλέον τον ήχο εκείνο που το οδηγεί σε πεμπτουσιακές διαδρομές σαν το “Safe European Home” και το "Stay Free" Τον Δεκέμβριο του 1979 κυκλοφορεί το “London Callingπου έμελλε να είναι όχι μόνο το σημείο αναφοράς των Clash αλλά και όλης της δεκαετίας που ακολούθησε. Το LP είναι διπλό αλλά πωλείται στην τιμή του ενός, ως τρανό δείγμα της ιδεολογίας του group να μην αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη, αλλά να προσπαθεί να δώσει στους θαυμαστές του όσο το δυνατόν περισσότερη και δωρεάν μουσική. Η δισκογραφική τους εταιρεία απέτησε οι Clash να μην πάρουν τίποτα από τις πρώτες 500.000 πωλήσεις του "London Calling".

Ακολουθούν τα “Sandinista!”, το οποίο είναι ενα album με όλους τους ήχους του κόσμου και τα κλασικά πλέον “The Magnificent Seven”, “The Call Up”, “Police on My Back”, “Washington Bullets”, “Sumebody Got Murdered” και το ”Combat Rock” με τα μοναδικά hits που έκανε το συγκρότημα, "Rock the Casbah" και “Should I Stay or Should I Go”, το φοβερό "Know Your Rights", και τα “GhettoDefedant”, "Red Angel Dragnet" και "Overpowred By Funk".

Αργότερα, ο Strummer και ο Simonon που μείνανε, βγάλανε το "Cut the Crap", ένα album με πιο σκληρό ήχο και κομμάτια όπως το "Dirty Punk", το "This Is England", το "North And South" και το "Do It Now". Tο album όμως φαίνεται να έχει διαγραφεί από την επίσημη δισκογραφία των Clash, αφού κανένα τραγούδι του δεν συμπεριληφθή στη συλλογή "Clash On Broadway", της οποίας επιμελήθηκαν ο Strummer και ο Jones.

  • The Clash (1977)
  • Give 'em Enough Rope (1978)
  • London Calling (1979)
  • Sandinista! (1980)
  • Combat Rock (1982)
  • Cut the Crap (1985)
  • Super Black Market Clash (1994) (συλλογή από ακυκλοφόρητα τραγούδια. Είχαν διαλυθεί εδώ και 10 χρόνια)
Το μπάσο του Simonon

Η κιθάρα του Strummer

Ο Jones μετά τους Clash έφτιαξε του Big Audio Dynamite, ένα συγκρότημα στο οποίο συνδυάζονταν punk rap funk, ενώ o Strummer προσπάθησε α φτιάξει κάποια άλλα σχήματα τα οποία δεν είχαν επιτυχία και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Έπαιξε σε διάφορες ταινίες και έγραψε αρκετά soundtrack, τα οποία έχουν πάρει καλές κριτικές. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έφτιξε του Joe Strummer & The Mescaleros, ένα latin rock punk μείγμα, με τους οποίους έβγαλε 3 album (το τελευταίο τους album "Streetcore" εκδόθηκε ενώ είχε πεθάνει). Ο Simonon ασχολήθηκε με τη μουσική όπως έκανε πριν τους Clash, και περίπου εδώ και 1-2 χρόνια έχει φτιάξει τους The Good The Bad And The Queen. O Topper Headon δεν μπόρεσε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και μάλιστα συνελλήφθη για αποδοχή κοπλιμαίων λίγο μετά αφότου τον έδιωξαν οι Clash. Μπήκε φυλακή για 15 μήνες. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σε συνοικιακά club.

Προτεινόμενα βιβλία:

  • Marcus Gray, The Last Gang In Town
  • Χίλντα Παπαδημητρίου, The Clash - The Only Band That Matters
  • Johnny Green and Gerry Baker, A Riot of our Own - Night & Day with the Clash
  • Pennie Smith, The Clash - Before and After. Φωτογραφίες
  • John Savage, England's Dreaming: Sex Pistols and Punk Rock

Soundtrack του Joe Strummer:

  • Sid and Nancy, 1985
  • Sraight to Hell, 1986
  • Permanent Record, 1986
  • Walker, 1986
  • Wired, 1989
  • When Pigs Fly, 1993
  • Grosse Point Blank, 1997

Οι Clash υπάρχουν σε πολλά rockumentaries και για τον Strummer γράφτηκε η ταινία "The Future Is Unwritten", της οποίας το soundtrack κυκλοφορεί σε CD.



The Clash: Αφιέρωμα


Ειλικρινά πιστεύω πως αξίζει ένα αφιέρωμα σ' αυτό το συγκρότημα.

Αν σκοπός των
Sex Pistols ήταν να γκρεμίσουν το "παλιό", τότε ο λόγος ύπαρξης των Clash ήταν το χτίσιμο του "νέου". Κατάφεραν να παρουσιάσουν το πρώτο "σοβαρό" punk album διαμαρτυρίας με τραγούδια για τον ρατσισμό, την πολιτική βία και την στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, των οποίων τους στίχους έγραψε ο Strummer και την μουσική ο Jones, ανακατεύοντας το punk με διάφορα μουσικά είδη, όπως reggae, ska, rock'n'roll, soul και world music. Αντέταξαν στο μηδενισμό των Sex Pistols και των άλλων punk συγκροτημάτων της εποχής μία φλογερή ιδεολογία και ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τη ζωή των νεαρών ακροατών τους, διαμορφόνωντας έτσι το punk ως ιδεολογικό και μουσικό κίνημα.


Χαρακτηριστική η κριτική του Sniffin Glue: "…The Clash album is like a mirror. It reflects all the shit. It shows us the truth. To me, it is the most important album ever released. It's as if I 'm looking at my life in a film. A story of life in London". Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ντεμπούτα - album όλων των εποχών, απλώς αποτελούσε τον προπομπό μιας σειράς υπέροχων δίσκων από ένα σύνολο που θα κέρδιζε πολλά στο μέλλον δίχως να συμβιβαστεί, μέχρι να διαλυθεί!

Δεν ήταν συνηθισμένοι τύποι "εκτός νόμου" όπως συνηθίζονταν αλλά επαναστάτες με ΑΙΤΙΑ. Για συγκρότημα που τραγούδησε για την επανάσταση και την εργατική τάξη, οι
Clash είχαν πολύ παραδοσιακές ρίζες.




Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ

Ο Joe Strummer (John Graham Mellor) γεννήθηκε στις Αυγούστου του 1952 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε οικοτροφείο. Λίγο αφότου έκλεισε τα 20, έφτιαξε ένα συγκρότημα γεννημένο στους δρόμους του Λονδίνου, τους 101'ers. Πριν καταλήξει στο Λονδίνο όπου έφτιαξε τους 101'ers, ο Strummer πήγε σε μία σχολή Καλών Τεχνών αφότου τέλειωσε το σχολείο (όπως συνηθιζόταν τότε), αλλά τα παράτησε μετά την αυτοκτονία του μεγάλου του αδελφού David - με τον οποίο είχαν κόψει κάθε επαφή επειδή είχε πάει με το Ναζιστικό Μέτωπο. Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στην Ευρώπη όπως είχε κάνει πριν χρόνια ο αγαπημένος του Αμερικάνος τραγουδοποιός Woody Guthrie. Παράλληλα, ο Mick Jones (γεννημένος στις 26 Ιουνίου του 1955), ηγούνταν ενός hard rock συγκροτήματος, τους London SS. Σε αντίθεση με τον Strummer (που το έσκασε από την πλούσια οικογένειά του και μεταξύ μας καλά έκανε) ο Jones εμφανίστηκε από το παρασκήνιο της εργατικής τάξης στο Brixton. Στην εφηβεία του, είχε ενθουσιαστεί με το rock n' roll και έφτιαξε τους London SS με πρόθεση να δώσει μια απάντηση στο hard-driving ήχο των Mott the Hoople and Faces.

Ο παιδικός του φίλος Paul Simonon (γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου του 1956) μπήκε στο συγκρότημα ως μπασίστας το 1976 αντικαθιστώντας τον Tony James που αργότερα πήγε στους Generation-X και στους Sigue Sputnik.
Εκείνη την εποχή, το συγκρότημα είχε επίσης τον
drummer Tory Crimes (Terry Chimes) ο οποίος είχε πρόσφατα αντικαταστήσει τον Topper Headon (Nicky Headon) γεννημένο στις 30 Μαΐου του 1955. Αφού παρακολούθησε μια συναυλία των Sex Pistols, o Strummer αποφάσισε να διαλύσει τους 101'ers το 1976 για να προσεγγίσει αλλιώς τη μουσική, με πιο άγριο ήχο. Μαζί με τον κιθαρίστα των 101'ers Keith Levene,

μπήκε στους London SS, οι οποίοι μετ' ονομάστηκαν σε Clash.
Tην εποχή εκείνη ο Strummer ζούσε ως καταληψίας σε ένα κοινοτικό σπίτι και ο Jones μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με την γιαγιά του. Οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι καταλληλότερες και έτσι άρχισαν να γράφουν στίχους γεμάτους έχθρα, ένδεια και πικρία για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Το όνομά τους κατοχυρώθηκε μετά από την πρόταση του Simonon να χρησιμοποιήσουν το όνομα Clash, επειδή αναφερόταν πολύ στις εφημερίδες και πίστευε ότι ταίριαζε με τα πιστεύω τους. Τα υπόλοιπα γεγονότα μέχρι την έκδοση του πρώτου τους album που ηχογραφήθηκε μέσα σε τρία Σαββατοκύριακα, αποτελούν πια μέρος της μουσικής ιστορίας.

"Ως μείγμα από τελείως διαφορετικές προσωπικότητες” γράφει ο συγγραφέας
Lenny Kayeοι Clash ήταν η τέλεια μπάντα, που όλος ο πολιτικός ζήλος και ο απτόητος ιδεαλισμός της εξερράγησαν μέσω της μουσικής έκφρασης τους” ενώ ο ίδιος ο Joe Strummer, ένα μόλις μήνα πριν τον θανατό του το 2002, είχε δηλώσει για τις συναυλίες τους και για την κοινή τους πορεία ότι “ήταν κάτι σαν επίδειξη πυροτεχνημάτων. Κάτι σαν ψυχεδελικό χτύπημα από κεραυνό, κάτι σαν απροσδιόριστο χρώμα”.

Kάτι σαν αυτό το απερίγραπτο που όσα χρόνια κι αν περάσουν σε καθηλώνει και σε συναρπάζει, σαν να είναι η πρώτη φορά που τρέχεις να προλάβεις το "Train in vain" στο σταθμό του, για να σε ταξιδέψει στις τότε εποχές που η μουσική δεν ήταν μαζική παραγωγή αλλά μαζική επανάσταση.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Το “Τhe Clash” κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1977 στην Μ.Βρεττανία περιλαμβάνοντας ύμνους όπως τα “White Riot” και “Im so bored with U.S.A” ενώ με το “Police and Thieves” επισημαίνει μια πρόωρη αναγνώριση του κοινού εδάφους μεταξύ της Punk και της Reggae.

Στο δεύτερο albumGiveEm Enough Ropeπου κυκλοφόρησε το 1978 το συγκρότημα βρίσκει πλέον τον ήχο εκείνο που το οδηγεί σε πεμπτουσιακές διαδρομές σαν το “Safe European Home” και το "Stay Free"

Τον Δεκέμβριο του 1979 κυκλοφορεί το “London Callingπου έμελλε να είναι όχι μόνο το σημείο αναφοράς των Clash αλλά και όλης της δεκαετίας που ακολούθησε. Το LP είναι διπλό αλλά πωλείται στην τιμή του ενός, ως τρανό δείγμα της ιδεολογίας του group να μην αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη, αλλά να προσπαθεί να δώσει στους θαυμαστές του όσο το δυνατόν περισσότερη και δωρεάν μουσική. Η δισκογραφική τους εταιρεία απέτησε οι Clash να μην πάρουν τίποτα από τις πρώτες 500.000 πωλήσεις του "London Calling".

Ακολουθούν τα “Sandinista!”, το οποίο είναι ενα album με όλους τους ήχους του κόσμου και τα κλασικά πλέον “The Magnificent Seven”, “The Call Up”, “Police on My Back”, “Washington Bullets”, “Sumebody Got Murdered” και το ”Combat Rock” με τα μοναδικά hits που έκανε το συγκρότημα, "Rock the Casbah" και “Should I Stay or Should I Go”, το φοβερό "Know Your Rights", και τα “Ghetto Defedant”, "Red Angel Dragnet" και "Overpowred By Funk".


Αργότερα, ο Strummer και ο Simonon που μείνανε, βγάλανε το "Cut the Crap", ένα album με πιο σκληρό ήχο και κομμάτια όπως το "Dirty Punk", το "This Is England", το "North And South" και το "Do It Now". Tο album όμως φαίνεται να έχει διαγραφεί από την επίσημη δισκογραφία των Clash, αφού κανένα τραγούδι του δεν συμπεριληφθή στη συλλογή "Clash On Broadway", της οποίας επιμελήθηκαν ο Strummer και ο Jones.

    • The Clash (1977)
    • Give 'em Enough Rope (1978)
    • London Calling (1979)
    • Sandinista! (1980)
    • Combat Rock (1982)
    • Cut the Crap (1985)
    • Super Black Market Clash (1994) (συλλογή από ακυκλοφόρητα τραγούδια. Είχαν διαλυθεί εδώ και 10 χρόνια)

Το μπάσο του Simonon


Η κιθάρα του Strummer

Ο Jones μετά τους Clash έφτιαξε του Big Audio Dynamite, ένα συγκρότημα στο οποίο συνδυάζονταν punk rap funk, ενώ o Strummer προσπάθησε α φτιάξει κάποια άλλα σχήματα τα οποία δεν είχαν επιτυχία και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Έπαιξε σε διάφορες ταινίες και έγραψε αρκετά soundtrack, τα οποία έχουν πάρει καλές κριτικές. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έφτιξε του Joe Strummer & The Mescaleros, ένα latin rock punk μείγμα, με τους οποίους έβγαλε 3 album (το τελευταίο τους album "Streetcore" εκδόθηκε ενώ είχε πεθάνει). Ο Simonon ασχολήθηκε με τη μουσική όπως έκανε πριν τους Clash, και περίπου εδώ και 1-2 χρόνια έχει φτιάξει τους The Good The Bad And The Queen. O Topper Headon δεν μπόρεσε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και μάλιστα συνελλήφθη για αποδοχή κοπλιμαίων λίγο μετά αφότου τον έδιωξαν οι Clash. Μπήκε φυλακή για 15 μήνες. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σε συνοικιακά club.





Προτεινόμενα βιβλία:

  • Marcus Gray, The Last Gang In Town
  • Χίλντα Παπαδημητρίου, The Clash - The Only Band That Matters
  • Johnny Green and Gerry Baker, A Riot of our Own - Night & Day with the Clash
  • Pennie Smith, The Clash - Before and After. Φωτογραφίες
  • John Savage, England's Dreaming: Sex Pistols and Punk Rock

Soundtrack του Joe Strummer:

  • Sid and Nancy, 1985
  • Sraight to Hell, 1986
  • Permanent Record, 1986
  • Walker, 1986
  • Wired, 1989
  • When Pigs Fly, 1993
  • Grosse Point Blank, 1997

Οι Clash υπάρχουν σε πολλά rockumentaries και για τον Strummer γράφτηκε η ταινία "The Future Is Unwritten", της οποίας το soundtrack κυκλοφορεί σε CD.